Antón Losada Diéguez naceu en 1884 en Boborás-Ourense, e finou en Pontevedra no ano 1929. De familia emparentada coa nobreza galega era -segundo Otero Pedrayo- moi relixioso, tradicional, culto, carlista, e cun gusto especial polas cousas da Idade Media.

Estudiou en Deusto. Doutor en Filosofía e Licenciado en Dereito, gañou a cátedra de Psicoloxía, Lóxica, Ética e Rudimentos de Dereito do Instituto Xeral e Técnico de Canarias, de onde pasou a Toledo, Ourense e Pontevedra.

Losada foi quen conseguíu a Risco e Otero Pedrayo para o galeguismo, e quen impulsou a idea galeguista, anque ó remate da súa breve existencia estivo dedicado exclusivamente ós temas docentes e culturais. En relación coa súa intensa actividade política e cultural publicou moi pouco: Poesía, ensaios filosóficos e literarios, contos e un ensaio drámático, na revista NÓS e en ALBORADA. Foi moi respetado e tivo moita influencia nos homes da Xeración Nós.

Pertenceu ás Irmandades da Fala. E, dado o seu altísimo prestixio, foi quen presidiu a Asamblea Nacionalista de 1918 en Lugo.

Nós, Nº 71 (frag.)

Probos rosas, saundosas

esperando amañecer;

loumiñadas, degaradas

por medrar i arrencender.

Tristes rosas amorosas,

todo chega, i o fin chega

cando a póla se dobrega

e nan vos pode soster.

Craros soños, frolecidos

cobizando un ideal;

aniñados, enchoiados

nunha roseira lanzal.

Tristes soños noitecidos,

todo chega i o fin chega

se dos soños soilo queda

o imposibre no rosal.