Luís Seoane naceu en Buenos Aires en 1910, fillo de emigrantes. Fixo o bacharelato na Coruña e Dereito en Santiago, onde participou na actividade política e cultural estudiantil. Exerceu de avogado laboralista na Coruña e foi membro do Partido Galeguista.

No 1937 exilouse no Buenos Aires nativo, e foi o principal promotor de moitas empresas culturais da emigración e do interior (revistas, editoriais o complexo de Sargadelos, etc.) . A súa obra como artista gráfico foi importantísima: debuxante, gravador, deseñador de libros e de obxectos cerámicos, cartelista, pintor, Luís Seoane é un dos máis grandes plásticos galegos de tódolos tempos, e sen dúbida o máis completo e uníversal. Nas últimas décadas da súa vida, alternou a residencia en América con viaxes a Galicia. Morreu na Coruña en 1979. Publicou numerosos estudios e ensaios de arte, obras de teatro, crónicas radiofónicas...

Como poeta publicou FARDEL DE ElSILADO (1952), NA BRÉTEMA, SANTIAGO (1956), AS CICATRICES (1959), e A MAIOR ABONDAMENTO (1972). No 1977 saíu un volume coa súa OBRA POETICA enteira.

A FONTE (frag.)

Semellaba o vello un vagamundo,

unha braga ao meio da coxa

máis curta a outra e de difrente coor,

desguedellado e arrodeado de moscas,

ollando cara a fonte.

Un burato cun picho no muro,

A fonte da rúa do Franco,

con unha auga mellor que outras,

que roidosa enchía as sellas

cantando a auga e brincando.

Ao agochárese as mozas

amostraban as pernas, as coxas

frescas como a auga da fonte.

Eso é todo o que agardaba,

encostado, desdenoso, no muro,

aquel vello que semellaba un vagamundo.