Antón Avilés de Taramancos - 2003

VIDA | OBRA | CRONOLOXÍA | LETRA, PALABRA E IMAXE | SOBRE AVILÉS DE TARAMANCOS  

Escoita-lo poema na voz de Avilés.

Imaxe e son do poeta.

Formato Real Player (*.rm)

Imaxe e son do poeta.

Formato Quick-Time (*.mov)

Da publicación Longa Noite de Pedra editada por OPHIUSA

VIII

Aquela chambra fina con bordados

de delicada man! `Que ar tan xoven

cinguía no teu peito! `Que nobreza

campesiña e galana ofrecía!

Camiñabas na tarde paseniño,

eras columna ergueita e soleada

e o meu amor un cabirtiño novo

que brincaba e que ria totalmente.

Miña noiva de abril, rapaza nova

recendo de fiuncho e ruda fresca

decátaste da dor que me asolaga?

Tiña o teu corazón como unha sella

preferida, como un vello xardín

onde deixaba a mais pequena risa

a mais fonda Saudade e a mais alta

grandeza do querer.

E dime agora:

qué ramo de loureiro nesta fronte

para cantar a tua chambra clara?